ดร.ธรณ์ ธำรงนาวาสวัสดิ์ ผู้เชี่ยวชาญด้านนิเวศทางทะเล และรองคณบดีคณะประมง มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ โพสต์เฟซบุ๊กระบุข้อความว่า ปะการังหมายเลข 4 เธอตายแล้วครับ
โค้ดเนมเธอยาวกว่านั้น แต่ไม่สำคัญหรอก เพราะเธอตายแล้ว
ตาย – ไม่ใช่แค่ฟอกขาว แต่ตายคือตาย คือตายสนิท คือไม่ฟื้น
เพื่อนธรณ์ลองดูภาพล่างดีๆ จะขยายภาพก็ได้ จะเห็นว่ามีสาหร่ายขึ้นอยู่บนปะการังเรียบร้อยแล้ว
คณะประมงทำโครงการตามติดชีวิตปะการังกับโลกร้อนที่ทะเลระยองมาตั้งแต่ปี 62 ผมมีปะการังตามดูหลายร้อยก้อน
ทีแรกก็คิดว่างานเยอะมาก แต่ในปี 64-65 งานน้อยลงฉับพลัน เพราะปะการังน้ำตื้นที่เกาะมันในฟอกขาวแล้วตายหมดเลย
ผมเลยเหลือแค่ตามติดชีวิตปะการังน้ำลึกหน่อยในบริเวณรอบๆ มีอยู่หลายสิบก้อน บางก้อนก็โทรม บางก้อนก็ร่อแร่ ในจำนวนนี้ มีอยู่ไม่มากที่สุขภาพดีเหมือนหมายเลข 4
ดีแค่ไหน ? ดูภาพบนครับ เราถ่ายภาพในเดือนมีนาคม 2567 เธอสวยงามสมบูรณ์ดีมาก
ผมอยากมอบถ้วยรางวัลให้เลข 4 ในฐานะปะการังสุขภาพดี ทำให้ผมมีหวังในการทำโครงการนี้ไปยาวๆ
จึงช็อค ! เมื่อกลับไปดูเธอหนนี้ เป็นไปได้ไง ? เธอตายแล้ว
กลางมีนาถึงกลางพฤษภา 2 เดือนเท่านั้น จากปะการังสดใสกลายเป็นตายโหง
ขออภัยที่ใช้คำนี้ แต่มันรู้สึกเช่นนั้นจริงๆ
เป็นความตายแบบฉับพลัน เมื่อคิดถึงอายุของเธอ ปะการังก้อนที่เติบโตแค่ปีละ 2-3 เซนติเมตร
ผมเคยทำโครงการร่วมกับมหาลัยในอเมริกา เขาศึกษาอายุปะการังโดยเจาะแล้วดูวงปี (ปะการังก้อนก็มีวงปีเหมือนต้นไม้)
เราไปทำแถวพะงัน ก้อนใหญ่ๆ อายุ 500-600 ปี ผมจึงพอบอกได้ว่าปะการังก้อนนี้อย่างน้อยก็เกินร้อย
อยู่มาเป็นร้อยปี ตายใน 2 เดือน นั่นคือความหมายของ “หายนะทะเลเดือด”
ผมมองดูเธอ ในใจคิดถึงเพลงหนึ่ง ไม่ใช่เพลงเพื่อชีวิต รักธรรมชาติ สร้างความหวังหรือปลุกใจให้ห้าวหาญ ผมคิดถึงเพลงของนูโว คุณจอห์นเป็นคนร้อง เป็นเพลงที่เกี่ยวกับความรู้สึกของผู้ชายที่โดนคนรักทรยศ
“…ให้มันช้ำไปอีก ให้มันช้ำเข้าไป ให้มันสาแก่ใจ ให้ช้ำกว่านี้…“
ปะการังหมายเลข 4 เธอทรยศผม เธอตายแล้ว
หมายเลขอื่นๆ ก็กำลังจะตายตาม ตายให้หมดเลย เย้ !
โครงการวิจัยที่ริเริ่ม ตามติดชีวิตปะการังให้ยาวนาน หลังเกษียณก็จะมาตามดูต่อ
ยังไม่ทันเกษียณเลย จะตายหมดแล้ว ทำไว้หลายร้อยก้อน ตายโหงหมดเลย
ให้มันสาแก่ใจ ให้ช้ำกว่านี้…
อยากขอบคุณพี่ดี้นิติพงษ์ ผู้แต่งเพลงนี้ แต่งได้สาแก่ใจจริงๆ
ต่อให้พี่ดี้ก็คงไม่คิดว่า สักวันจะมีคนร้องเพลงนี้ที่ใต้น้ำ ให้ปะการังที่เขาตามดูมา 5 ปีฟัง
ปะการังหมายเลข 4 ที่ตายโหงไปแล้ว…
ไม่เคยจะนึกฝัน จะเจอเองสักครั้ง กับความผิดหวัง ต้องเจ็บ…ต้องเหงา
